άνΘρωποι

Άνθρωποι κουρασμένοι από την μέρα που γεννήθηκαν.
Άνθρωποι σβησμένοι σαν μισοτελειωμένα τσιγάρα μαθητών όταν χτυπάει το κουδούνι.
Καρδιές γεμάτες με κενό και γεύση σκουριασμένου τενεκέ.
Καρδιές που μυρίζουν σαν τα κυπαρίσσια.
Άνθρωποι που φυλακίζουν πουλιά στις ελπίδες τους,
που απαγχονίζουν ρόδα στην χαρά τους,
που γεννούν παρελθόν τα μάτια τους.
Άνθρωποι που με κοιτάξατε με ένα βλέμμα εξουσίας
σαν να κατέχατε Το Μυστικό,
μα το μόνο σας μυστικό μια κίτρινη εφημερίδα όπου τυλίξατε πρόχειρα τα όνειρα σας.
Άνθρωποι από τα πριν νεκροί
που αγωνίζεστε να πείσετε τα χρόνια σας να μην κλαίνε πίσω από την πλάτη σας.
Όλοι εσείς που κοιτάξατε ένα χελιδόνι, Γενάρη μήνα,
και κάνατε μήνυση στην φύση.
Όλοι εσείς που ένα βράδυ αντικρίσατε δυο σταγόνες θάλασσας στο μαξιλάρι σας
και τρέξατε να κοιμηθείτε στον καναπέ.
Όλοι εσείς που νυστάξατε κατά το πρώτο σας φιλί.
Όλοι εσείς που γευθήκατε το γάλα Της
σαν να ήπιατε ακόμα ένα ποτήρι ουίσκι.
Καρδιές εσείς που καταδικάσατε το σκίρτημα της Άνοιξης
και τα κρυφά χαμόγελα του Απρίλη στα νεαρά κορίτσια.
Καρδιές που τουφεκίσατε τις ιδρωμένες νύχτες που
μύριζαν υγειά και δόσιμο.
Καρδιές που καταραστήκατε το τρυφερό άγγιγμα στα διψασμένα Της χείλη.
Άνθρωποι εκστασιασμένοι, περήφανοι για τα ιδανικά σας
Ιδανικά που πουλά το συνοικιακό σούπερ μάρκετ σε τιμή προσφοράς.
Ιδανικά που σάπισαν στους πάγκους των εκκλησιών σας.
Ιδανικά που λέρωσαν με μονοτονία τα κύματα της θάλασσας.
Άνθρωποι που μαζί σας απελπίστηκε ο διάβολος και σας χάρισε τον θεό,
ακούστε μια στιγμή πιο καθαρά :
Στην επόμενη γωνία δυο αγουροξυπνημένα γιασεμιά
καρφώνουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο σας
και ψηλά ο ήλιος χαμογελά πικρά για την βεβαιότητα σας....

Καληνύχτα σας.

Ουσία

Η ανθρώπινη ζωή
μετριέται στο ζύγι της λεπτομέρειας
ένα αδιόρατο κόκκινο που σαν παρατονία
το άφησες να γλιστρήσει στην γεωμετρία των αξιών σου
ένα παιχνιδιάρικο ναι ίδιο πηκτό σκοτάδι
που το άναψες κάποιο του Ιουλίου βράδυ
αντίκρυ στους προβολείς της σιγουριάς σου
μια παπαρούνα που είπες
όταν γύρω σου φύονταν
προσεγμένα και αξιοθαύμαστα τα εκτάρια του σιταριού σου
ένα ασήμαντο θαυμαστικό που έβαλες
σαν μια ριπή αέρα
την ώρα που τελείωνες την μεγαλόπνοη διατριβή σου
ένα
τέλος πάντων
άκαιρο και ταπεινό φιλί που έδωσες
σε μια σταγόνα θάλασσας
όταν η αίθουσα βοούσε από φράκα
και βραδινές τουαλέτες
όλες προς τιμή σου…

Καταργητές.Ουράνιων.Κυμάτων

Ανέγγιχτος από τις ευτυχίες των επιδιώξεων σας
και νόθος στις επιδιώξεις των ευτυχιών σας
ζωγράφισα με τα γυμνά μου χέρια
μια πόρτα στην είσοδο των μεγάλων σας ελπίδων
και εκεί στην έμπαση της περιμένω
τον χωροφύλακα σας
- τον γνωστό με το όνομα θεός η και ηθική-
να μου κόψει κλήση
για παραβίαση μονόδρομου

Σε νέους ποιητές

Το καταχείμωνο
βουτώ στην θάλασσα μονάχος
και κοιτώ σαν είμαι στα βάθη της
όλους εσάς στην παραλία,
που με το δερμάτινο μπουφάν και το ζεστό το τζιν
αγκομαχάτε κοιτώντας την
να φτιάξετε
τα νέα σας αριστουργήματα..…

Ακατανόητο

Υπέροχη άνοιξη
Γυρνούσε στους κήπους
Ρωτώντας τον
Ήλιο
Σκοτεινές
Ερωτήσεις από αυτές που
Θέλουν μόνο
Ένα
Λάθος
Ως απάντηση.
Ναι και όχι
Ανάμεσα
Σε σπασμένες
Εικόνες που
Κρατούν όσο μια
Ανάσα
Νανουρίζω τον
Ωκεανό μέσα μου
Δίνοντας
Ισχύ μα
Και σταγόνες
Ήλιου λαμπρού στα
Μάτια μου να μείνουν ανοιχτά για
Όσο ακόμα θα
Υπάρχω.

Δικαιολογίες...

Την τελευταία στιγμή, ίσα ίσα προλάβαμε να καλυφθούμε.
Βλέπεται αν και ήταν μέσα Αυγούστου, η ξαφνική μπόρα μας έφερε στο μυαλό Γενάρη…
Βέβαια, μεταξύ μας τώρα, δεν ήταν και τόσο τραγικά τα πράγματα., αφού ήμασταν στην παραλία και κάναμε γυμνισμό…..

Προσανατολισμός Ζωής

Ήρθε ο καιρός να πουλήσω
σε τιμή ευκαιρίας
τα χειρόγραφα μου
-στίχους που πάσχιζαν να μετουσιωθούν σε φιλιά-
και να κόψω τα όνειρα
με το μαχαίρι που λένε
σαν το τσιγάρο.
Και κάθε που θα πέφτει το σούρουπο
Θα βάζω στην άκρη λίγη δροσιά καρδιάς
-αφού θα ζω πια με φαντάσματα
τι να το κάνω να ονειροπολώ.
Και μέρα με την μέρα
χρόνο με τον χρόνο
θα καταφέρω να εξοικονομήσω τα απαιτούμενα
ώστε να αποκτήσω
-επιτέλους-
έναν όμορφο, επιβλητικό
οικογενειακό τάφο
στο κοιμητήριο της ζωής…

Τρένο

Το τέλος έρχεται σφυρίζοντας
καθώς τρένο που μπαίνει στον σταθμό.
Βιαστικά κατεβαίνουν ιδρωμένοι οι επιβάτες
και χαρούμενοι επιβιβάζονται οι νέοι
μαλώνοντας για μία θέση σε παράθυρο.
ωσότου βέβαια σε λίγο
σφύριγμα νέο ακουστεί
για τον επόμενο σταθμό…

Άτιτλο

Είναι ο άνθρωπος σκαρί νιογέννητο
που καρτερεί το ταίριασμα του
στα δυνατομορφα φίλια της θάλασσας
μα μένει συνήθως εγκλωβισμένος
στον σκόρο του ναυπηγείου…

Παρελθόν

Κάθε καλοκαίρι όταν πήγαινε στην θάλασσα
θυμόταν….
μέχρι που έρχονταν ο χειμώνας
και τότε καταλάβαινε πως είχε ξεχάσει να βουτήξει….

Ο.Ελύτης

Ίσως βρω το δωματιάκι όπου θα ζήσω με τις αγάπες μου και θα περάσω μια ζωήν ολόκληρη διατυπώνοντας, αναλύοντας και ερμηνεύοντας το δήθεν Oil Sardinen.
Ναι, αυτό είναι που ανακάλυψε η νεότητα εκείνη, κι ας μην το διάβασε ποτέ της σωστά, παρεχτός κι αν ήταν στον έρωτα κατά τύχην, και που μήτε, δυστυχώς ή ευτυχώς, συνειδητοποίησε ποτέ της.
Oil Sardinen λοιπόν! Επειδή το κόκκινο δεν είναι πάντοτε η προτεραία του μαύρου. Επειδή ως και η ευλάβεια σε ρευστή κατάσταση μπορείνα προκαλέσει ανίατα εγκαύματα.
Oil Sardinen ως απαραίτητη καθημερινή προσθήκη στο πιπέρι, στο θυμό, στον έρωτα, προπαντός εκεί,στις υλακές, στ' αποχωρητήρια.
Oil Sardinen επειδή δεν το ανέχεται κανείς να 'ναι απλώς κείνο που είναι. Επειδή απ' τα είκοσι στα τριάντα σου ο δρόμος είναι πολύ πιο μακρύς απ' ό,τι απ' τα τριάντα σου στα ενενήντα σου. Επειδή το μωβ περιλαμβάνει όλα τα χρώματα πλην ενός, που καλείσαι να το βρεις και δεν το βρίσκεις ποτέ σου.
Oil Sardinen επειδή στο εξοχικό του καθενός μας ενδημεί ένας εύρωστος αίγαγρος, που συντηρείται με τα όσπρια των ρεμβασμών μου.
Να διπλώνετε καλά τον αέρα στο ντουλάπι σας

Εκ του πλησίον
Οδυσέας Ελύτης