άνΘρωποι

Άνθρωποι κουρασμένοι από την μέρα που γεννήθηκαν.
Άνθρωποι σβησμένοι σαν μισοτελειωμένα τσιγάρα μαθητών όταν χτυπάει το κουδούνι.
Καρδιές γεμάτες με κενό και γεύση σκουριασμένου τενεκέ.
Καρδιές που μυρίζουν σαν τα κυπαρίσσια.
Άνθρωποι που φυλακίζουν πουλιά στις ελπίδες τους,
που απαγχονίζουν ρόδα στην χαρά τους,
που γεννούν παρελθόν τα μάτια τους.
Άνθρωποι που με κοιτάξατε με ένα βλέμμα εξουσίας
σαν να κατέχατε Το Μυστικό,
μα το μόνο σας μυστικό μια κίτρινη εφημερίδα όπου τυλίξατε πρόχειρα τα όνειρα σας.
Άνθρωποι από τα πριν νεκροί
που αγωνίζεστε να πείσετε τα χρόνια σας να μην κλαίνε πίσω από την πλάτη σας.
Όλοι εσείς που κοιτάξατε ένα χελιδόνι, Γενάρη μήνα,
και κάνατε μήνυση στην φύση.
Όλοι εσείς που ένα βράδυ αντικρίσατε δυο σταγόνες θάλασσας στο μαξιλάρι σας
και τρέξατε να κοιμηθείτε στον καναπέ.
Όλοι εσείς που νυστάξατε κατά το πρώτο σας φιλί.
Όλοι εσείς που γευθήκατε το γάλα Της
σαν να ήπιατε ακόμα ένα ποτήρι ουίσκι.
Καρδιές εσείς που καταδικάσατε το σκίρτημα της Άνοιξης
και τα κρυφά χαμόγελα του Απρίλη στα νεαρά κορίτσια.
Καρδιές που τουφεκίσατε τις ιδρωμένες νύχτες που
μύριζαν υγειά και δόσιμο.
Καρδιές που καταραστήκατε το τρυφερό άγγιγμα στα διψασμένα Της χείλη.
Άνθρωποι εκστασιασμένοι, περήφανοι για τα ιδανικά σας
Ιδανικά που πουλά το συνοικιακό σούπερ μάρκετ σε τιμή προσφοράς.
Ιδανικά που σάπισαν στους πάγκους των εκκλησιών σας.
Ιδανικά που λέρωσαν με μονοτονία τα κύματα της θάλασσας.
Άνθρωποι που μαζί σας απελπίστηκε ο διάβολος και σας χάρισε τον θεό,
ακούστε μια στιγμή πιο καθαρά :
Στην επόμενη γωνία δυο αγουροξυπνημένα γιασεμιά
καρφώνουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο σας
και ψηλά ο ήλιος χαμογελά πικρά για την βεβαιότητα σας....

Καληνύχτα σας.