Το τέλος έρχεται σφυρίζοντας
καθώς τρένο που μπαίνει στον σταθμό.
Βιαστικά κατεβαίνουν ιδρωμένοι οι επιβάτες
και χαρούμενοι επιβιβάζονται οι νέοι
μαλώνοντας για μία θέση σε παράθυρο.
ωσότου βέβαια σε λίγο
σφύριγμα νέο ακουστεί
για τον επόμενο σταθμό…
1 σχόλιο:
Τρένο. Να πάλι το επίρρημα σφυρίζοντας που ζωντανεύει την εικόνα. Θα τη δεις την εικόνα μου, λες, καθαρά. Οι επιβάτες που κατεβαίνουν, κι οι άλλοι που ανεβαίνουν κι η ανθρώπινη στιγμή που μαλώνουν για μια θέση στο παράθυρο. Ειρωνεία. Μου θυμίζει λίγο των παιδιών την αφέλεια που μαλώνουν για κάτι που θα κρατήσει τόσο λίγο. Κι όμως είναι τόσο σημαντικό αυτό που θα ακολουθήσει... Μου δημιουργεί αίσθημα οίκτου για τους ανθρώπους, συμπόνοιας, τρυφερότητας, μαλακό συναίσθημα. Γι' αυτό σου έγραψα ότι συνετέλεσες στην 'αναδόμηση' της Στέλλας. Τόσο μαλακά αισθήματα, μεταξένια, δεν είχα νιώσει ποτέ μου. Και πάλι ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου