Την τελευταία στιγμή, ίσα ίσα προλάβαμε να καλυφθούμε.
Βλέπεται αν και ήταν μέσα Αυγούστου, η ξαφνική μπόρα μας έφερε στο μυαλό Γενάρη…
Βέβαια, μεταξύ μας τώρα, δεν ήταν και τόσο τραγικά τα πράγματα., αφού ήμασταν στην παραλία και κάναμε γυμνισμό…..
1 σχόλιο:
Βρίσκομαι στις "Δικαιολογίες". Είναι ένα ποίημα που δεν το θυμάμαι. Ένα ορθογραφικό που έχεις είναι το "βλέπεται" που πρέπει να γίνει "βλέπετε", αφού είναι ενεργητική η φωνή, κάποιος δηλαδή ενεργεί. Θυμήσου το αυτό. Και ένα υπάρχει μια τελεία στον προτελευταίο στίχο, και μετά ένα κόμμα. Βγάλε την τελεία.
Ως ερμηνεία: Κάποιοι που έκαναν γυμνισμό, δεν χρειάζονταν ρούχα, δεν είχαν να ανησυχούν λοιπόν, όταν ήρθε η δυσκολία έκαναν πως έπρεπε να καλυφθούν. Είχαν στο πετσί τους δημιουργήσει ένα ρούχο, με την φαντασία τους, παρόλο που δεν υπήρχε. και τώρα προβληματίζονται να μην το λερώσουν. αυτό που με το μυαλό τους το ηλίθιο έφτιαξαν. και αν δεν το έφτιαχναν, η μπόρα θα ήταν απλώς μια ευχαρίστηση, αφού ήταν Αύγουστος. Αλλά ήθελαν να το βάλουν στα πόδια, λες και ήταν Γενάρης. Τους κοροϊδεύεις ε; Τα χαρακτηριστικά που μου αρέσουν τελικά στα ποιήματά σου, είναι δυο. Δευτερευόντως οι χρονικοί προσδιορισμοί. Θα μου πεις, σιγά την πρωτοτυπία. Αλλά κάνει τη στιγμή του ποιήματος κοντινή, σα να συμβαίνει σε χρόνο συγκεκριμένο, που ο αναγνώστης τον ζει. Τον μοιράζεται. Προετοιμάζει τον αναγνώστη για μια στιγμή κοινής θέασης ενός πράγματος. Όπως όταν σηκώνεις το χέρι για να δείξεις στο διπλανό σου ένα μεγάλο ψάρι που εμφανίστηκε στα νερά του λιμανιού. Τον κάνεις συμμέτοχο σε μια στιγμή σου. Αυτό το "μεταξύ μας τώρα" που ακολουθεί, στερεώνει μια σχέση ανάμεσα σε σένα και τον αναγνώστη. Μια αίσθηση 'συνενοχής', κι όχι απλώς κοινής θέασης. Βάζεις τον αναγνώστη ως συνοδηγό σ' αυτά τα ποιήματα. Μ' αρέσει αυτό. Πάρα πολύ. Πάρα πάρα πολύ. Βέβαια, θα ήθελα να ακούσω την ερμηνεία από σένα. Ο καθένας φοράει μια μάσκα, κρατάει έναν άλλο μεγεθυντικό φακό, και πολλές φορές διαστρεβλώνει την εικόνα αυτή η μάσκα. Μπορεί να μην υπάρχει καθόλου συνενοχή, και να τη βλέπω εγώ επειδή τη νιώθω. Κι όμως, μου δίνει ακριβώς την ίδια αίσθηση, όπως όταν σήκωσες το χέρι σου και μου έδειξες το ψάρι. Όχι απλώς 'κοίτα'. Αλλά ήταν σημαντικό να το δούμε κι από την ίδια γωνία, ώστε να το δούμε με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, θέλεις να το εξηγήσεις το ποίημα, να δώσεις στον άλλο να καταλάβει ακριβώς τη λεπτομέρεια του 'πίνακά' σου. Περιμένω την ερμηνεία σου.
Δημοσίευση σχολίου