Υπέροχη άνοιξη
Γυρνούσε στους κήπους
Ρωτώντας τον
Ήλιο
Σκοτεινές
Ερωτήσεις από αυτές που
Θέλουν μόνο
Ένα
Λάθος
Ως απάντηση.
Ναι και όχι
Ανάμεσα
Σε σπασμένες
Εικόνες που
Κρατούν όσο μια
Ανάσα
Νανουρίζω τον
Ωκεανό μέσα μου
Δίνοντας
Ισχύ μα
Και σταγόνες
Ήλιου λαμπρού στα
Μάτια μου να μείνουν ανοιχτά για
Όσο ακόμα θα
Υπάρχω.
1 σχόλιο:
Καλημέρα.:-)
Αυτό το ποίημα δεν το σχολιάζει κανείς... 'Ασχολίαστο' που λένε... Παράξενο... Έχει πάθος και βάθος, αλήθεια, παιχνίδι. Βέβαια, ίσως να πρέπει να ξέρεις την περίπτωση για να το αναγνώσεις σωστά. Αλλά και πάλι, μου φαίνεται πως έτσι κι αλλιώς λέει πολλά κοινά μυστικά.
Καλημέρα και πάλι!
Δημοσίευση σχολίου