Γράφω στίχους σε μικρά λεπτά χαρτάκια
και έπειτα τα γεμίζω καπνό.
Από τα χρώματα τους καθώς καίγονται
καταλαβαίνω πως δεν έφτασε ακόμα η ώρα.
Και όπως τα σβήνω στο τασάκι
μένουν μονάχα κάτι ξεκρέμαστες λέξεις
λειψές από γράμματα…
Άραγε αργεί ακόμα η θάλασσα
που μέσα της βουτούσα
μαζεύοντας σκόρπια άλφα και ωμέγα;
10 σχόλια:
μην τη φοβάσαιαυτή τη σιωπή...η θάλασσα έρχεται πάντα μόνη της και δε μας ρωτά ποτέ αν θέλουμε να βουτήξουμε
Κάποτε ακούμε τη βουή της θάλασσας από μακριά, αναθυμόμαστε τη δροσιά της, αναπολούμε την αρμύρα της, μα αγοράσαμε σπιτι στα μεσόγεια, μεγαλώσαμε κιόλας, και μπορούμε να ζούμε χωρίς τις βουτιές των παιδικών μας χρόνων. Ακρίβηνε και το πετρέλαιο...
Μα υπάρχει μια ελευθερία που είναι καμωμένη από αλήθεια,που εκδικείται και γελά, και δεν έχει ανάγκη από τη θάλασσα για να δροσιστεί.
Καλημέρα
Καλημέρα Σαββα!
Επισήμως το φθινόπωρο ξεκινάει σήμερα. Σου εύχομαι να είναι γεμάτο πρωινή δροσιά -η Ρόδος, αχ η Ρόδος... και ποίηση. Πότε θα μας δώσεις μικρές λεξούλες, έστω και ξεκρέμαστες; αχ αυτές οι μικρές λεξούλες... σταγόνες δροσιάς μετά την κάψα του καλοκαιριού...
Τα κεφάλια μέσα, αλλά φροντίστε να τα κρατάτε ψηλά -να κρύβετε και το προγούλι, που λέει κι η Ακρίτα.
Δεν είναι μια ευτυχία;
ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Τι όμορφη η σκάλα που στεριώσαμε, να μας ανεβάζει ψηλά, ψηλά..
Στην κορυφή της με τη νοηματική στήσαμε μια έπαυλη,
Ήταν όμορφη σκάλα, πέτρινη, με φαρδιά σκαλιά, κι ανέβαινε,
Έλεγες,
στον ουρανό.
Τώρα μονοδρομήσαμε το στενό μπροστά της,
Σηκώσαμε κι έναν τοίχο ενάμιση μέτρο
Να απομονώσουμε τη σκάλα απ’ το δρόμο
Και για καλό και για κακό βάλαμε και μια σιδεριά στην κορυφή της
Ώστε να μη μπορεί κανείς να δει
Τη νοητή μας έπαυλη.
Ούτε κι εμείς.
"ΤΡΙΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΟΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΟΡΥΓΜΑΤΩΝ
Περιφέρεται με μια σφραγίδα
Στο στήθος και στο μπράτσο το δεξί
Σημάδι πως και υπάρχουν και
Κωφάλαλα όνειρα
Που δε γνωρίζουν ούτε τη γλώσσα των κωφαλάλων
Και ανορθογραφούν ως και στις χειρονομίες τους."
Όπου να 'ναι μπαίνει Δεκέμβρης...
Ένα 'και' περισσεύει εκεί που λέει 'και υπάρχουν και κωφάλαλα". Παρακαλώ να αγνοηθεί.
Ενηλικίωση
Πάλεψε με τον καπνό του τσιγάρου της
Πασχίζοντας να δει τα αυριανά λιβάδια της ζωής της
Πολέμησε με ό,τι της έδωσε ο Θεός,
Πένες, μελάνια, μολύβια, να στεριώσει τ’ όνειρο
Που ήθελε να ζήσει.
Πίσω απ’ τις σκέψεις την πολεμούσε ο καπνός.
Παραδόθηκε εν τέλει μετά από μακρά προσπάθεια.
Παράδωσε και τα κλειδιά των λιβαδιών της.
Προσπέρασε.
Ο καπνός πίσω της διαλύθηκε χωρίς να χρειαστεί τα δάκρυά της.
Τι έγιναν τα χαρτάκια σου τελείωσαν μαζί με το καλοκαίρι;
Σάββα, πήγαινε παλι στο blog. Κι αν θέλεις, σκύψε λίγο στο στήθος σου κι άκου το... Υπάρχει κάτι μέσα; θα μου το δείξεις;
Δημοσίευση σχολίου