Ύμνος στην ερχόμενη

Έτσι ονειρεύομαι εγώ την γυναίκα μου
αρπαχτικό αγρίμι
και ακούραστο ποτάμι που βάλθηκε να βαθύνει την θάλασσα.

Σε σένα που μέρα την μέρα
έρχεσαι και πιο κοντά μου.
Με ανοιχτές τις αγκαλιές όλες του κορμιού σου ,
χέρια , μάτια , έρωτα ..
Με το λευκό σου πουκάμισο σαν κύμα στο γαλάζιο τζιν .
(Βροντερή σαν θύελλα
σαν άνεμος βοριάς που ξεσηκώνει φουρτούνες)
Αγουροξυπνημένη μες στον ανθρώπων την βουή .
Απόμακρη χρόνια και χρόνια από τις ευτυχίες
Σε σένα με τα λυτά μαλλιά
με τα ωραία μάτια ,
που ξαπλώνεις στην αύρα των λέξεων και γίνεσαι ποίημα
που μασάς με τα λευκά σου δόντια όρκους και υποσχέσεις
και σπας το τσόφλι το γυαλιστερό απ τα μεγάλα αισθήματα
αφήνοντας τα γυμνά και άδεια .
Σε σένα που δέχεσαι το αιώνιο χάρισμα της στιγμής
σαν την μία και μόνη αλήθεια ,
που ξεκινάς ξυπόλυτη και περπατάς τον κόσμο
( χωρίς ούτε καν να σηκωθείς από τα ιδρωμένα σου σεντόνια )
που κλείνεις το μάτι , παιχνιδιάρα μου εσύ , στα καλώς κείμενα
βγάζοντας τους την γλώσσα
φωνάζοντας τους να πάνε να πάνε να τσακιστούν
και να μας αφήνουν μέρες .
Εσύ ένα στιγμιότυπο θράσους
ένας ανέμελος κυνηγός κινδύνων
μια χαραμάδα άρνησης στο μασίφ πρέπει
όπου σκοντάφτουν οι άτολμοι
και κατακρημνίζονται οι αβάπτιστοι .
Εσύ ο νέος βαπτιστής
που λικνίζεται μπροστά σε πλουσιοπάροχα τραπέζια
που κοινωνείς το πλήθος σου φιλιά
και κηρύχνεις το αέναο εξιλασμό του αρμυρού κορμιού
καθώς ξυπνά αγκαλιασμένο .
Σε σένα που με το λευκό του στήθους σου
και με την κόκκινη ρώγα θηλάζεις ηδονή τον κόσμο
δείχνοντας πόσο στρωτός ο δρόμος του ανθρώπου προς τον άνθρωπο…
πόσο σκληρός και ανώφελος και υβριστικός
ο άλλος προς τον θεό …
Εσύ η μετενσάρκωση του νέκταρ
και η προσωποποίηση της αμβροσίας ,
που θα μπεις σαν αστραπή στα νέα Ιεροσόλυμα ,
και θα διδάξεις το μικρό φτερούγισμα της καρδίας που αρματώνει τον άνθρωπο
σαν την μια και μόνη αλήθεια .
Και στον ναό τους μέσα θε να γυμνωθείς
για να τους κάψεις τα μάτια
ποια άλλωστε από τις λάμπες αντέχει το ξεγύμνωμα του ήλιου.
ποιο από τα κεριά το βροντερό φύσημα του Νότου ...
και γυμνή και αρμυρή καθώς θάλασσα
θα ξαπλώσεις τότε μες στα ευηπόληπτα κρεβάτια τους
καρτερώντας τον άξιο να απλώσει χέρι
και κορμί επάνω σου ,
για να σε τραγουδήσει μες στην αγκαλιά του
και βόλτες φωτιάς να σε πάρει
με ένα φιλί και με ένα χάδι …
………………………………………..
Θα ανέβει τότε νέο πουλί
με νύχια γαμψά και ράμφος κόκκινο
το νέο
Πιστεύω
να τραγουδήσει
¨ Ναι και θέλω και διεκδικώ και θα Π Α Ρ Ω … ¨