" Ημιτελές "
Μες στην βουβαμάρα τους πραματευτής κραυγών ο Ποιητής…
Είτε μπλε κοφτερών της θάλασσας
Είτε κοκκινων, βαρύθυμων
Ίδιων σώμα γυναίκας ,την ώρα που το εξυμνεί ο ήλιος.
Άλλοτε πάλι
Παιχνιδοτοπος τραχύς κάποιου ορεινού χωριού με τις σπασμένες τραμπάλες και τις κούνιες τις φασκιωμένες με όνειρα. ..
5 σχόλια:
Κάποια ποιήματα είναι τόσο ατίθασα όσο τα κύματα της θάλασσας καθώς λυσσομανά βοριάς 10 Μποφώρ. Έτσι και τούτο εδώ, δεν κάθεται με τίποτα να το τελειώσω. Αν και για να είμαι ειλικρινής, υπάρχει και συνέχεια την οποία όμως την θεωρώ πολύ κατώτερη της αρχής και έτσι δεν την παραθέτω. Όσες φορές και αν καταπιάστηκα να το τελειώσω απέτυχα παταγωδώς. Τι να σου κάνει μια τόσο δα μικρή βαρκούλα στα τόσα Μποφώρ βοριά… Έτσι παρέμεινε ημιτελές και κάπως έτσι πιστεύω θα συνεχίσει να μένει για πάντα. Εκτός και αν κάποια στιγμή θα βρω κανένα μεγαλύτερο πλεούμενο να βγω στα ανοιχτά να το δαμάσω. θα δείξει…
Καλημέρα, Σαββούλη!
φιλιά πολλά.
μου αρέσει πολύ αυτό με το πλεούμενο... πολύ ωραία εικόνα...
Τελικά υπήρχε και δεύτερο σχόλιο το οποίο δεν ήρθε. Είχε σχέση με την ερμηνεία των συμβόλων -με τη μοναξιά που βλέπω μέσα στο ορεινό τοπίο- συζήτηση την οποία δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε διότι καλύφθηκα.
Καλημέρα. από το σχολείο. νότιος άνεμος και σήμερα...
"φασκιωμένες με όνειρα"
εικόνα που ανατριχιάζει την αλήθεια...
καλό σου βράδυ Σάββα...:)
Δημοσίευση σχολίου