Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

Και στην θάλασσα πας ξυπόλητος
αλλιώς γεμίζουν τα παπούτσια σου άμμο.

6 σχόλια:

Γωγώ Πακτίτη είπε...

και στον έρωτα...
αλλιώς φοράς το ψέμα...

Καλημέρα Σάββα!

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

προτιμώ
με θάλασσα
να γεμίζω τη ματιά μου
παρά τα δάχτυλα μου
να βυθίζω στην υγρή αμμο..
βλέπεις πολλα ντυμένα ποδια
την έχουν περπατήσει
κι ας υποκρίθηκαν πως ξυπόλητα ήταν..

μια καλημέρα...

Μαρια Νικολαου είπε...

Λένε.. πως όταν κάποιος στέκεται αρκετά λεπτά χωρις να ξερει τι να πει... απλά εχεις πετυχει το σκοπό σου..

Καλημερα

Στέλλα είπε...

Καλημέρα σε όλους! Συμφωνώ με τη Maria R. Δεν πρέπει όμως να παραξενευόμαστε που μερικές φορές νομίζουμε πως είμαστε ξυπόλυτοι αλλά δεν είμαστε. Είναι που θέλαμε πολύ να ήμασταν...
Καλημέρα Σάββα!!

Σαββας είπε...

Καλημέρα σε όλους.
Αισθάνομαι παράξενα που τα σχόλια σας είναι ίσως καλύτερα απο τον ίδιο το στίχο που σχολιάζουν.
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σας και τους στίχους που ομορφαίνουν αυτην την μικρή μου γωνιά.
Την πιο μεγάλη μου καλημέρα για μια όμρφη και δημιουργική μέρα.

Στέλλα είπε...

Τώρα εγώ βρίσκω την ευκαιρία να δω ξανά αυτό το ποίημα και να πω με ειλικρίνεια: δεν θυμάμαι πώς το ερμηνεύεις εσύ. Θα πω πώς το ερμηνεύω εγώ και πες μου αν το βλέπω σωστά, ή πώς το βλέπεις εσύ. Νομίζω λοιπόν πως στις πιο μεγάλες σου επιθυμίες πρέπει να πας χωρίς προσδοκίες, να μην περιμένεις τίποτα, να μην έχεις ομπρέλα (δες επόμενο ποίημα 'Αγάπη'). Γιατί ... ωχ, δε μου βγαίνει... στο είπα, δεν μπορώ να καταλάβω τι λέει! Γιατί αν πας φορέσεις παπούτσια, δηλαδή αν πάρεις μαζί σου και τις ... τις προηγούμενές σου αξίες, θα μπερδευτούν οι νέες αξίες με τις παλιές και θα γίνει ένας χαμός. Δεν θα βγάλεις άκρη, και τελικά δεν θα είσαι συνεπής ούτε στις παλιές αξίες, ούτε στην αλήθεια που θες να γνωρίσεις.
Τα λέω καλά; (Αυτή τη φορά, αν γράψεις σχόλιο, θα μείνει, κι έτσι αν ξεχάσω την ερμηνεία θα έρθω εδώ και θα την ξαναδώ. Να ευγνωμονώ τα blog...)
Θα ήθελα να ρωτήσω τις άλλες κυρίες που σχολιάζουν τα ποιήματα αυτά γιατί δεν σχολίασε καμιά το ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ. Έχω την εντύπωση πως είναι ολοκληρωμένο ποίημα. Έχει να πει πολλά από όποια οπτική και αν το δει κανείς. Ίσως μάλιστα να είναι και το μόνο αληθινό 'ποίημα' που έχει γραφτεί, αφού τα συστατικά του αποτελούνται από πράξη και σκέψη, από ζωή και θεωρία, από ρομαντισμό και ρεαλισμό. Προσωπική μου άποψη βέβαια... Μπορεί να μην είναι και έτσι... Θέλετε να μου πείτε πώς το βλέπετε;