‘’ Απομεινάρι ’’
Έχει η καρδιά μου πια παγώσει
όπως οι θάλασσες εκείνες οι ρηχές
στις χώρες που λυσσομανά η νύχτα η ατελείωτη
και βρυχάται διαρκής η ανάσα του Δεκέμβρη.
Που στους πάγους τους καθρεπτίζεται η απουσία των δέντρων
και βαθιά,
στον άδειο από ζωή βυθό,
μόνο ένα όστρακο
σπασμένο και άδειο
να το λικνίζει μελαγχολικά η άπνοια....
2 σχόλια:
Προσφιλή μου Σάββα
"να το λικνίζει" δεν στέκει συντακτικώς. Το "να" οφείλει να απομακρυνθεί, αφού πρόκειται διά δευτέρα αναφορική πρόταση που συνδέεται με την πρώτη με ένα "και". Αφού λοιπόν το ρήμα της πρώτης είναι "καθρεπτίζεται", οφείλει και το ρήμα της δευτέρας "λικνίζει" να βρίσκεται σε οριστικήν έγκλισιν και ουχί σε υποτακτικήν. (Πώς φαίνεται πως αύριο θα πάω να παίξω τη φιλόλογο...)
Πολύ καλή γραφή..
Ομορφοι στίχοι..
Καλως σε βρίσκω
Δημοσίευση σχολίου